Gruba warstwa kurzu zalega na zniszczonych ławkach, a prawie na każdej z nich leżą opasłe tomiska dawnych podręczników z transmutacji. Niektóre podpisane są dość słynnymi nazwiskami, chociaż i tak przeważa większość tych, którzy nie zasłużyli się niczym szczególnym w historii Instytutu Dahlvald. Wszędzie leżą połamane i poprzewracane krzesła, co jest wyłącznie zasługą hultajskich wybryków niezdyscyplinowanych uczniów. Klasę zaopatrzono tylko w jedno, niewielkie okienko u góry kamiennej ściany; popękana szyba ciągle trzyma się w zardzewiałej ramie, jednak niezwykle zabrudzona nie przepuszcza zbyt dużo światła słonecznego do pomieszczenia.