Na ścianach migoczą roztańczone światełka - ich źródłem jest wielki kryształowy klosz stojący w głębi pomieszczenia. Tu wstęp mam jedynie ja, Yngvi Venäläinen. Nie. Stop. Od pewnego czasu te progi przekracza także Elmo Björkson. Ale nie martw się. Uczeń nigdy nie przerośnie mistrza. A ty? Kim jesteś, żeby choćby przypuszczać, że kiedykolwiek cię tu wpuszczę? Wejdziesz, jeśli cię zaproszę. Ale nie proś ładnie. I tak się nie zgodzę. Trzymam tu moje najcenniejsze skarby. Aby je ujrzeć - choćby jednym okiem - musisz naprawdę sobie zasłużyć. Zmieniacze czasu, skomplikowane mechanizmy naginające czas do moich prywatnych potrzeb. Jedne udane, drugie mniej. Możesz być jednak pewien, że każdy z nich wyszedł kiedyś spod moich palców. To ja wprawiłem w ruch ich skomplikowane trybiki. Bądź grzeczny, uważaj. Bo jeśli zechcę obdaruję cię wadliwym materiałem. Produktem nieudanej chwili. Nie trafisz w przeszłość. Nie trafisz tam, gdzie powinieneś. Znikniesz. Na zawsze. Pracuję nad tym.