27 LAT | KAMUFLAŻYSTKA | CZYSTA KREW
OSLO, NORWEGIA | PRZECIĘTNY | JESTEM ZA PROTAGONISTAMI

A ne znam żadneho ze skandynawiskich języków na poziomie komunikatywnym. To me przeszkadza tylko trochę, przecież ne przyjechałam tu na wakacje, tylko na wojnę. Po prostu pewneho dnia zapytali me, Ester, a pojedziecie wy do Skandynawii? Pojedziemy. Jak mamy ne jechać. To ne je wielki oddział. Porozdzielali nas na getta. Me przypadło Närjarvi. Ja ne jsem protahonistka, my na Czechosłowacji mamy inne Służby Specjalne, których szerehi zasilam. A takich sabatowców to my też ne mamy, inne hrupy, inne pohlady. Ne takie potężne, jako tutaj. Ne wiedziałam, jako właściwie określić moją profesję, u was tu takieho słowa ne ma, to my sam naradzili, a wyszło, że ka-mu-flażistka będzie dobry. Ja sam zajmuje barierami. A ne takimi zwykłymi, tylko tymi na ogromną skalę. Wyczuwam je, likwiduję, tworzę, robię rysy, dziurki, nahinam, jako tylko chcę, przenikam a wiele, wiele innych rzeczy. Ja tylko to potrafię, w tym jsem mistrzyni, w tym sam kształciłam moje cały żivot. To je trochę jako kłamanie, nahinanie przestrzeni, tu musi byt cierpliwość a skupienie. A czas. Zależy, jaka to bariera, im większa, tym czasu więcej a wysiłku musi włożyć w to. Ja jsem cierpliwa bardzo, zawsze byłam. Ale najbardziej cierpliwa to ja jsem dla sebe samej.


I nihdy manzela ne znajdziesz. Tako me mówili zawsze wszyscy, a ja ne rozumiałam, czemu mam byt od innych brzydsza. Ne widziałam ja w sobe żadneho konia, miałam zęby duże a nos a oczy też, ale co a kdo właściwie mówił, kdo je piekny, a kdo brzydki? Ne słuchałam, tylko wzruszałam ramionami a szłam dalej, bo a co miałam zrobić? Ne przejmowałam się nihdy tym, wieloma innymi sprawami też, ja sam nihdy ne zaprzyjaźniła s nikym, a ne brak było mi teho, miałam znajomych, co se s nimi spotykałam, ale blisko to nihdy s nikym. Dopóki ne poznałam mojeho manzela. Ano, ja jsem mężatka, a wszyscy zawsze me dokuczali, że me nikt ne będzie chciał. Moje sestry a bratr, a nawet otec żartował. Ale ja sam tym nihdy nie przejmowała, nihdy. Me w żivot cały tyle rzeczy ludzie mówili, a ja nihdy ne czułam, że ich obelhi jsou prawdziwe. Trochę ja myślę sobe, że wyżywali sam na me ludzie. To ne szkodzi nic. Me ne interesują kanony mody ani piękna, noszę buty kowbojki, bo lubię, a zębów ne zmniejszę, przecież.


To je mój manžel. My sam poznali w pracy, on był agentem, z takiej brigady kryzysowej, grube sprawy a nahłe wypadki. Ja s nim pracowałam wiele razy no a tak to poszło. Trzy roky temu, my sme ożenily, ale już ne żijeme razem, bo on je ve więzeniu. Była u nas burza, sprawa straszna, mniejsza od tej, co sam teraz w Skandynawii dzieje, ale trzeba było zbadać mafię, on sam w tą mafię wkręcił, a został u nich, nam nieprawdziwe informacje podał, hrał na dwa fronty, ale bardziej to już s nimi. Ja nic ne wiedziałam. Zresztą, my nihdy blisko ne byli, chociaż on był może bliski, trudno powiedzieć, ja w sumie ne wiem, u me ciężko s tym bardzo. Jak go zamknęli to trudno, żyłam dalej, tylko nastroje w mojej rodzinie sam zmieniły trochę, bo u me wszyscy z rodziny to też w Służbach Specjalnych pracują. My wszystkie sestry, a bratr za tatinkem poszliśmy w tym kierunku.


Jakby me kdo zapytał, jaka ja jsem, to mu powiem, że OK. Ale to ne je takie OK, co to znaczy, że człowiek je w porządku, to je takie OK, na szarym hruncie, takie OK, że ja ci więcej już mówić ne chcę, bo ne chcę po prostu, a po drugie, bo ne wiem. Ne wiem, jaka ja jsem. Jsem OK. To je to, a tyle.