VI ROK(17 lat) | MALVERIEN | MUGOLAK
OSLO, NORWEGIA | MAJĘTNA | JESTEM ZA PROTAGONISTAMI

Pogodna, przyjazna, z natury uczynna, otwarta, pełna empatii. Entuzjastyczna i wrażliwa, lubi niespodzianki i przytulanie. Uwielbia zwierzęta i jest niezwykle przywiązana do swojego kruka, któremu często przynosi smakołyki, przy okazji rozpieszczając i głaszcząc zwierzęta innych uczniów. Czasem odwiedza skrzydło medyczne, by dotrzymać towarzystwa znudzonym chorym uczniom. Nawet nieznajomych potrafi znienacka wyciągnąć na długi spacer, wysłuchując ich zwierzeń i sekretów, dotrzymując tajemnicy, radząc i pocieszając. Potem wraca do swoich zajęć, pozornie nieporuszona, silna.

Mimo że powierzchownie radosna, skrywa w sobie ból związany z niemagicznym pochodzeniem, które dostarcza jej wielu kpin i poczucia wykluczenia. Stara się tłumaczyć sobie, że te pełne pogardy opinie nie powinny jej poruszać, jednak trudno jej radzić sobie z upokorzeniami. Sytuacji nie poprawia fakt, że przyswojenie każdego nowego zaklęcia sprawia jej niezwykłą trudność. Braki talentu do rzucania zaklęć stara się nadrabiać pilną nauką na temat magicznych stworzeń, roślin i eliksirów.


Wysoka brunetka, przez korytarze Instytutu porusza się często z błądzącym po twarzy uśmiechem, nucąc coś pod nosem. Zaaferowana prośbą nauczyciela albo obiecaną przysługą czasem wydaje się nieobecna myślami. Nieustannie robi notatki. Kiedy nie nosi szkolnej szaty, ubiera się ze smakiem i nonszalancją zarazem.


Silnie związana z ojcem, właścicielem firmy budowlanej. Ma starszego brata i młodszą siostrą chorą na łagodną formę białaczki. Jej matka zajmuje się pracami redaktorskimi dla lokalnego dziennika. Mimo zobowiązań zawodowych i zmęczenia chorobą małej Eve, jej rodzice jakimś cudem znajdowali czas, by wspierać swe dzieci, zabierać je na małe wycieczki i malować pokoje w fantastyczne wzory, za co jest im niezwykle wdzięczna. Po otrzymaniu wiadomości z Instytutu jej rodzina była początkowo zszokowana, ale widząc jej entuzjazm wobec nowoodkrytych możliwości szybko zaakceptowała inność córki. Choć lubi szkolną atmosferę, Silje z radością wraca na wakacje do rodzinnego domu.



Dzieciństwo spędziła w sporym domu na przedmieściach, bawiąc się w ogrodzie, chodząc na spacery, kłócąc z bratem, otoczona ciepłem i spokojem rodziny. Kiedy po raz pierwszy pojawiła się z Huginnem w klatce u progu Instytutu, zamiast entuzjazmu poczuła przez chwilę okropne zagubienie i strach przed porażką. Zimne korytarze, ogromne sale nie były stworzone przecież dla niej, mugolaka z innego świata.

W tych pierwszych dziwacznych dniach poznała Ellen, trzy lata starszą dziewczynę, która znienacka zaczepiła ją któregoś razu w pokoju wspólnym, proponując pomoc przy pierwszej pracy domowej. Mimo różnicy wieku szybko okazało się, że mają ze sobą sporo wspólnego. Zaczęły spędzać ze sobą czas, poznały się lepiej i zaprzyjaźniły, aż w końcu stały się nierozłączne, Ellen pomogła jej radzić sobie z wyzwiskami, Ellen nauczyła ją zaklęcia przyzywającego, Ellen pokazała jej piękną sekretną polanę, a w końcu po paru latach pierwsze nieporadne doznania erotyczne... A potem nagle okazało się, że jej czas w Instytucie się skończył. I że nie ma już Ellen. Mimo że ze sobą korespondują, dla obu jasne jest, że ich relacja pozostanie już odległa i nieregularna. Tak chyba jest lepiej.

Silje jest zmotywowana, by pomagać słabszym i przekazywać dalej wsparcie, jakie w życiu otrzymała. Choć z zamożnej rodziny, bardzo przejmuje się zarówno problemami ubogich, jak i niemagicznych członków społeczeństwa. Jest gotowa angażować się w akcje i organizacje, w których widzi sens. Póki wciąż nie jest dorosła, stara się służyć pomocą nauczycielom i szkolnej społeczności. Po ukończeniu szkoły planuje oddać się pracy na rzecz praw magicznych zwierząt i stworzeń.