Jessi wywróciła oczami, ale on nie mógł tego przecież widzieć, choć ten gest w jej wykonaniu był tak wymowny i oczywisty za razem, że czasem miała wrażenie, że jest on wręcz namacalny.
- Pewnie, zamieszkamy na Manhattanie. Tam nas jeszcze nie było. - Patrzyła jak sięga po swoje notatki pełna podziwu. Ona sama straciła już zupełnie ochotę, a przede wszystkim siłę na sprawdzanie wypracowań. Mocnym postanowieniem było zająć się tym jutro zaraz po śniadaniu.
- Chcesz powiedzieć, że w poprzednim wcieleniu byłam jeszcze gorsza, skoro przyszło mi wychowywać się pod jej okiem?  - Wzięła do ręki stos listów. Otwierając kolejne koperty, miała coraz większą ochotę wrócić już do siebie.
- Andre, musisz sam to poczytać. Jakaś gazeta znowu chce, abyś napisał artykuł o różnicach między czymś a czymś. Tych nazw to nawet wymówić się nie da. Jakieś matki płaczą nad losem swoich dzieci. Jeden list jest z Indii. Piszą, żebyś mi nie mówił, ale moje drzewko pistacjowe umarło. Przeprowadzają szeroko zakrojoną akcję zasadzenia nowego, jednak nie mogą dopasować składu donicy i ciągle wygląda inaczej niż to, co ja tam miałam. - Nie wyglądała na zadowoloną, ale po chwili dodała: - Odpisz im, że to mieszanka ziemi zza domu z klombu po prawej stronie i kamieni z rzeki. Ja podlewałam dwa razy w tygodniu i tylko wodą z tego kosza przy werandzie. Nic dziwnego, że drzewko umarło. Nie chcę wiedzieć, czym oni je podlewali. - Podała ukochanemu listy i oparła mu głowę na ramieniu.
- Hansel, zaniesiesz mnie do łóżka?

Przeleciał wzrokiem po notatkach stwierdzając, że nic więcej z nich nie wydusi ponadto co wie i zainteresował się listami. Artykuł. Dobrze, mógł zagwarantować, że napisze go przez weekend jak przebrnie przez stosy projektów zalegające na biurku. Magiczny czas dwóch tygodni na oddanie pracy domowej umknął mu gdzieś między zebraniami dotyczącymi paskudnych wydarzeń na ostatnich uroczystościach a wiecznie rozpędzonym życiem zamku.
Matki... Ach. Pewnie kolejna z tych, co to mają swoje dzieci za geniuszów i nie przyjmują do świadomości, że ich Olo/Astrid/Rumpelstiltskin (niepotrzebne skreślić), tak wszechstronnie wykształcony i utalentowany, otrzymał z pracy domowej ogromne T. Raz jedna próbowała mu wysłać wyjca. Co to za czasy, gdzie dzieciaki wymuszają poprzez swoich bardzo wpływowych rodziców wyższe stopnie albo promocję do kolejnej klasy? Nie. Jego krukońska dusza płakała, gdy czytał żarliwe prośby i groźby. Stary bałwan się uwziął na czystokrwistego geniusza od siedmiu boleści? Z pewnością. Po pieczęci rozpoznał jeden z ważniejszych rodów. Świetnie. Tym odpisze jeszcze dzisiaj. Jak tylko znajdzie jakieś kulturalny zamiennik dla "państwa syn ma inteligencję puszka pigmejskiego i wrażliwość trolla na urok inżynierii magicznej".
Uniósł lekko brwi, słysząc o zawartości trzeciego listu.
- Tak więc... Nie mówię ci, że umarło twoje drzewko. Nie znam się na roślinach, ale podejrzewam, że pewnie uświęcili je wodą z Gangesu. Nikt by tego nie przeżył. - Pokiwał zamyślony głową. Wieczorna korespondencja z pewnością będzie dość przyjemna. Wręczył jej swoje notatki i resztę listów, a także dał do podtrzymania różdżkę. - Koleje zachodnioindyjskie życzą pani przyjemnej podróży - mruknął, łapiąc ją wygodnie pod kolanami i obładowany jak indyjski pociąg w święta wyszedł z pokoju nauczycielskiego.

Andre i Jessi z tematu