80+ | Guwernantka | Czysta
? | Bogata | JESTEM ZA NEOASGARDEM

Niewielu szczęśliwców zyskało przywilej zwracania się do niej imieniem. Prawdopodobnie jedyny człowiek, który pieszczotliwie nazywał ją "Ingą", od dawien dawna leży w grobie.
Panna Frost pojawiła się niemal znikąd. Pożółkły akt urodzenia poświadcza jej pokrewieństwo z czarodziejską rodziną Frostów, której ostatni przedstawiciel w Norwegii zmarł w latach trzydziestych. Może pochwalić się udokumentowaną czystością krwi do piątego pokolenia wstecz. To wygodne; nie narzuca to jej zachowań, których oczekuje się od członków wielkich i starożytnych rodów, nie traktuje się jej jednak niczym podczłowieka.
Od kilkunastu lat pracuje jako guwernantka. Profil klientów jest niemal zawsze ten sam - uczy i wychowuje dzieci z wpływowych familii, często zmagające się z różnymi... niekonwencjonalnymi problemami. Nigdy na okres dłuższy niż trzy lata. Pozostawia krnąbrne, rozpieszczone dzieci spokojnymi i posłusznymi. Dawni chlebodawcy nie mają na co się uskarżać - panna Frost wzorowo wykonywała swoje obowiązki, panowała nad porządkiem w domu, nigdy nie popełniła ani jednego błędu. I chociaż żaden z rodziców nigdy nie pomyślał o tym, by wręczyć jej wypowiedzenie, niemal każdy odczuł swego rodzaju zaskakującą ulgę, gdy odchodziła.
Wielu zastanawiało się, czy zmiana ich urwisów w potulne, nigdy nie odzywające się bez pozwolenia dzieci, była zmianą na lepsze.


To najprostsze słowo, jakim można ją opisać; nasuwa się jakby samoistnie, gdy patrzy się na jej ruchy, gdy wsłuchuje się w sposób, w jaki wypowiada słowa. Zawsze elegancka, starannie uczesana. Olśniewająca nawet pomimo wieku; kobiety wielokrotnie od niej młodsze mogą pozazdrościć jej urody i niesamowitej gracji ruchów. A przecież niewątpliwie przekroczyła ósmą dekadę życia, jak to możliwe, że wciąż zachowuje w sobie tyle uroku?
Nie, słowo "urok" nie do końca pasuje do panny Frost, choć z całą pewnością ma w sobie coś hipnotyzujące. Panna Frost jest jednak przede wszystkim władcza. W każdym jej geście znajduje się jakaś niezachwiana pewność, w jej głosie pobrzmiewa sugestia, że nawet prośba wyrażona uprzejmym tonem powinna jednak zostać potraktowana jako rozkaz. Coś w niej skłania wyraźnie do respektu.


O jej życiu prywatnym niewiele wiadomo, a nawet najbardziej zaciekłe plotkary milkną, gdy temat schodzi na pannę Frost. Nie sposób jej cokolwiek zarzucić; zawsze perfekcyjna, opanowana, ze swoimi nienagannymi manierami omija skandale szerokim łukiem.
Panna Frost musiała być niegdyś piękną kobietą, nikt jednak nie wydaje się specjalnie zdziwiony, że nie wyszła za mąż. Który mężczyzna wytrzymałby z tak chłodną i zdystansowaną małżonką? Jej stalowozimne spojrzenie zniechęca do nawiązania bliższych stosunków. Zapewne z tego powodu panna Frost nie ma przyjaciół ani nawet bliższych znajomych (chociaż z całą pewnością pod tą warstwą lodu kryje się złote serce, w końcu ponoć część swojego honorarium zawsze przeznacza na rzecz organizacji charytatywnych).
Znają ją wszyscy, w końcu jest doskonała w swoim fachu. Każdy zna jakieś dziecko z wyższej sfery, które świetnie ułożyła - to wystarczy, by polecić ją dalej.