Jest to stara, rozsypująca się rudera na szkolnym dziedzińcu. Bezużytecznie stojąc na murawie może nieco razić w zestawieniu z nad wyraz zadbanymi ogrodami, lecz tradycja nakazuje, by co semestr zanosić tam bukiet niezapominajek – nie jest to fanaberia, tylko klątwa rzucona przez założycielkę, która w dość niemiłych, lecz zarazem tajemniczych okolicznościach przerwała znajomość z kochankiem. Uczniowie odwiedzają to miejsce niezwykle rzadko, o nauczycielach i innych pracownikach szkoły nie wspominając, chyba że jakaś para ma ochotę poczuć się wyjątkowo i metaforycznie przenieść się w dawne czasy.